به نقل از «خبرآنلاین»

کدام نوع قهوه خطر مرگ زودرس را کاهش می‌دهد؟

تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۷۰۶۵

پروفسور پیتر کیستلر از استرالیا و محقق این تحقیق گفت: در این مطالعه، قهوه آسیاب‌شده، فوری و بدون کافئین با کاهش مشابهی در بروز بیماری‌های قلبی و عروقی و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی یا هر علت مرگی مرتبط بود.

نتایج نشان می‌دهد که مصرف کم تا متوسط قهوه آسیاب شده، فوری و بدون کافئین باید بخشی از یک سبک زندگی سالم در نظر گرفته شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محققان از داده‌های بیوبانک انگلستان برای بررسی ارتباط بین قهوه و آریتمی، بیماری‌های قلبی و عروقی و مرگ در ۴۴۹ هزار و ۵۶۳ فرد بین ۴۰ تا ۶۹ سال استفاده کردند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان در این مطالعه ۵۸ سال بود که ۵۵.۳ درصد آن‌ها زن بودند.

از شرکت‌کنندگان در این مطالعه سوال شد که معمولا قهوه فوری، آسیاب شده یا بدون کافئین می‌نوشند یا خیر. سپس آن‌ها را در ۶ دسته مصرفی از صفر تا بیش از پنج فنجان در روز گروه‌بندی کردند.

داده‌ها نشان داد که ۱۹۸ هزار و ۶۲ نفر (۴۴.۱ درصد) از شرکت‌کنندگان قهوه فوری، ۸۲ هزار و ۵۷۵ نفر (۱۸.۴ درصد) قهوه آسیاب‌شده و ۶۸ هزار و ۴۱۶ نفر (۱۵.۲ درصد) قهوه بدون کافئین نوشیدند. تجزیه‌وتحلیل همچنین شامل ۱۰۰ هزار و ۵۱۰ نفر (۲۲.۴ درصد) به عنوان گروه کنترل بود. سن، جنس، قومیت و مسائل مختلف سلامت در این مطالعه کنترل شد.

به‌طور کلی، ۶.۲ درصد از شرکت‌کنندگان قبل از پیگیری فوت کردند و ۹.۶ درصد با بیماری قلبی و عروقی تشخیص داده شدند؛ میانگین پیگیری ۱۲.۵ سال بود.

نشان داده شده است که مصرف انواع قهوه احتمال مرگ را به هر دلیلی کاهش می‌دهد و مصرف دو تا سه فنجان قهوه بسیار موثر است.

مصرف روزانه دو تا سه فنجان قهوه بدون کافئین، آسیاب‌شده و قهوه فوری با خطر مرگ زودرس کمتری به ترتیب ۱۴، ۲۷ و ۱۱ درصد در ارتباط بود.

پروفسور کیستلر گفت: کافئین شناخته‌شده‌ترین ترکیب در قهوه است، اما این نوشیدنی حاوی بیش از ۱۰۰ جزء فعال بیولوژیکی است. این احتمال وجود دارد که ترکیبات بدون کافئین مسئول روابط مثبت مشاهده شده بین نوشیدن قهوه، بیماری‌های قلبی و بقا باشند.

یافته‌های ما نشان می‌دهد که نوشیدن مقادیر متوسطی از انواع قهوه به عنوان یک رفتار سالم برای قلب شناخته می‌شود.

۴۷۴۷

کد خبر 1679608

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: قهوه بیماری های قلبی شرکت کنندگان قلبی و عروقی بدون کافئین آسیاب شده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۷۰۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام نواحی ایران در معرض خشکسالی شدید هستند؟

بارندگی‌های اخیر این پرسش را پررنگ کرده است که از نظر بارش در چه وضعی هستیم؟ آیا خشکسالی تمام شده است؟

به گزارش خبرآنلاین، مهدی زارع، کارشناس محیط زیست، در این‌باره می‌گوید: خشکسالی هواشناسی یک نیروی محرکه طبیعی اصلی بیابان‌زایی است و به دلیل دوره‌های طولانی مدت کم بارش رخ می‌دهد. کمبود آب و همچنین استفاده بی رویه از منابع آبی، عمدتاً برای کشاورزی، تعادل آبی منفی و تغییر در پوشش گیاهی ایجاد می‌کند و بیابان‌زایی را تسریع می‌کند.

او با بیان اینکه علی‌رغم اقدامات سیاسی مختلف در گذشته، بیابان‌زایی همچنان یک معضل جدی زیست‌محیطی در بسیاری از مناطق ایران است، ادامه می‌دهد: شاخص‌های خشکسالی و خشکی حاصل از داده‌های بلندمدت دما و بارندگی وقوع خشکسالی طولانی‌مدت در مناطق مختلف اقلیمی ایران را نشان می‌دهد. خشکسالی‌های شدید و فوق‌العاده شدید هواشناسی در دهه‌های اخیر با رشد سریع جمعیت، شور شدن خاک و مدیریت ضعیف منابع آب نیز به عنوان محرک‌های اصلی انسانی در نظر گرفته می‌شوند.

این استاد پژوهشکده زلزله‌شناسی توضیح می‌دهد: درصد جمعیت روستایی در ایران رو به کاهش است و مناطق شهری به سرعت در حال رشد هستند. از دهه پنجاه شمسی، میزان استفاده از آب‌های زیرزمینی در ایران حدود ۴ برابر شده و میانگین کاهش سالانه سطح آب زیرزمینی حدود ۵۰ سانتی‌متر بوده است. بیابان‌زایی را نمی‌توان به طور کامل متوقف یا مدیریت کرد، اما می‌توان با اتخاذ برخی راهبرد‌های مدیریت پایدار زمین آن را کاهش داد.

زارع با اشاره به اینکه رویداد‌های طبیعی شدید مانند خشکسالی و سیلاب می‌تواند با تغییرات اقلیمی مرتبط باشد، می‌گوید: بررسی شاخص خشکسالی نشان داده است که روندی منفی به ویژه در فلات مرکزی با اقلیم خشک و نیمه خشک برقرار است. این روند منفی منجر به افزایش خشکی در آینده و بدتر شدن وضعیت خشکسالی شدید فعلی در مناطق خشک و نیمه خشک خواهد شد.

او در پاسخ به این سوال که کدام نواحی ایران در معرض بیابان‌زایی هستند، ادامه می‌دهد: مردم فلات مرکزی ایران نسبت به سایر نقاط کشور در معرض خطر خشکسالی شدید و بیابان‌زایی هستند. افزایش مدت و شدت خشکسالی منجر به افزایش مهاجرت خواهد شد.

زارع معتقد است: مشارکت سازمان‌های مردم نهاد محلی در تصمیم‌گیری‌های مدیریت آب برای دستیابی به مدیریت پایدار حوزه آبخیز، مطالعه بهترین روش‌های تأمین و ذخیره‌سازی آب و سامانه‌های آبیاری اصلاح‌شده برای افزایش بهره‌وری مصرف آب، انتخاب مدیران مناسب و چارچوب‌های مدیریتی مناسب در طرح‌های توسعه روستایی برای ایجاد بستر مناسب برای تسریع در روند مبارزه با بیابان‌زایی و توسعه برنامه‌های چند رشته‌ای برای ترکیب یافته‌های علمی مدرن با دانش بومی از روش‌هایی است که می‌توان در مدیریت خشکسالی به کار بست.

استاد پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله اظهار می‌کند: در دهه ۱۳۹۰-۱۴۰۰ بارندگی ایران به طور متوسط حدود ۱۱ درصد، آب‌های سطحی حدود ۴۴ درصد و آب‌های تجدیدپذیر حدود ۳۲ درصد کاهش یافته است. در دهه‌های اخیر میانگین دمای شهر‌های اصلی ایران حدود ۰.۶ درجه سانتی‌گراد افزایش یافته است. پیش‌بینی‌ها تا ۱۴۱۵ بین ۰.۷ (در سناریوی متوسط) تا ۱ (در بدترین حالت) درجه افزایش دما را نشان می‌دهد.

او با بیان اینکه در ایران کاهش حدود ۱۵ درصدی بارش و از سوی دیگر افزایش تا حدود ۴.۵ درجه سانتیگراد در میانگین دمای ایران در هفت دهه آینده پیش‌بینی شده و اگر اقدامات فوری برای حل این مشکلات انجام نشود، وضعیت می‌تواند به زودی فاجعه‌بارتر شود، می‌گوید: آب تنها منبع طبیعی است که جایگزینی ندارد و نیاز به آن طاقت فرسا، ثابت و فوری است. رقابت برای دستیابی به منابع کمیاب آب، حداقل به صورت ناخودآگاه، می‌تواند افراد را به رفتار‌های خودخواهانه، غیرهمکاری و حتی تهاجمی و خشونت‌آمیز سوق دهد. علاوه بر این، کمبود بارش ممکن است درآمد مردم را کاهش دهد، مثلاً در بخش کشاورزی، و بنابراین، اضطراب و استرس مرتبط می‌تواند مردم را به سمت خشونت سوق دهد.